مراحل هفت گانه :
هفت بار خویشتن را با اندوه ملامت کردم ؛
نخستین بار هنگامی که تلاش کرد از راه نشیب به فراز رسد .
دومین بار هنگامی که در برابر نشستگان لنگ لنگان راه رفت .
سومین بار هنگامی که باید در میان سخت و آسان یکی را می گزید و آسان را انتخاب کرد .
چهارمین بار هنگامی که به اشتباه افتاد اما اشتباه خود را به اشتباهی دیگر افکند.
پنجمین بار هنگامی که ناتوان شد اما خود را توانمند پنداشت .
ششمین بار هنگامی که جامه ی خود را جمع کرد تا با گِل زندگی آلوده نشود .
و هفتمین بار هنگامی که در برابر خدا ایستاد تا ستایش کند و پنداشت ستایش در وی یک فضیلت است !!!!

                                                                  جبران خلیل جبران 
من خود را از این مردم بری می دانم
زیرا بی باکی را شجاعت و تواضع را بزدلی می نامند .
من از آنان بیزارم زیرا سکوت راجهل و بسیار سخن گفتن را آگاهی و تقلید را هنر می دانند .
به من می گویند :
 اگر بنده ی خفته ای را ببینی او را بیدار مکن شاید خواب رهایی می بیند .
به آنان می گویم :
 اگر بنده ای خفته ببینم او رابیدار می کنم تا درباره ی رهایی با او سخن بگویم .
هرگز درد و وحشت تنهایی را حس نکردم تا این که مردم عیب هایم را ستودند و بر نیکی های بی زبانی ام طعنه زدند .
در میان مردم قاتلانی می شناسم که هرگز خونی را بر زمین نریختند و دزدانی که هیچ ندزدیده اند و دروغگویانی که جز سخن راست نگفته اند.
با شتاب می خورید و آهسته گام بر می دارید ای کاش با پاهایتان بخورید و با دست هایتان راه بروید.

                                                            جبران خلیل جبران 
جبران خلیل جبران