سلام خانم معلم . دقت نوشته هايتنان معلم بودن شما را ثابت مي كند. ما هم جمعي داشتيم توي دبيرستان. يه جمع 7 نفره .يكي برق امير كبير قبول شد. دو تاشون مكانيك يزد. يكي شون زودي داماد شد و رفت دنبال كاسبي. يكي شون پرسنل بيمارستان شد و تو سي تي اسكن كار مي كنه . يكي شون دانشگاه آزاد خوراسگان . آخري من بودم كه برق يزد مي خوونم درست سال 83 بعد از كنكور رفتيم مشهد .و چه مشهدي بود اون سال. از اون به بعد خيلي كم همديگه رو ديديم . اين بازي روزگار بود . همه ما نوعي گرفتار خودمون شديم. همه اين 7 نفر كه براي هم ريختن يه مدرسه كافي بودن . تنها چيزي كه برامون مونده خاطره اون روز هاست كه ديكه بر نمي گرده. فقط بايد قدر كنار هم بودن رو دونست . طرف من هم بياين ياحق