واقعيت هاي تلخي است كه در جوامعي مثل جامعه ما وجود دارد همچنان. اما من شعر شاملو را برايتان ميگذارم اينجا. تا دلمان را خوش كنيم كه حداقل در شعر، همه چيز خوب است:

شما که به وجود آورده ايد ساليان را

قرون را

و مرداني زائيده ايد که نوشته اند بر چوبه ي دارها
يادگارها

و تاريخ بزرگ آينده را با اميد

در بطن کوچک خود پرورده ايد

شما که عشق تان زندگي ست

شما که خشم تان مرگ ست
شما که سوزانده ايد جرقه ي بوسه را

بر خاکستر تشنه ي لب ها
و به ما آموخته ايد تحمل و قدرت را در شکنجه ها
و در تعب ها
و در انديشه ي شما ست / مردي که زورقش را مي راند
بر آب هاي دوردست

شما که زيباييد تا مردان

زيبايي را بستايند

و هر مردي که به راهي مي شتابد

جادوي لبخندي از شماست
و هر مرد در آزادگي خويش/ به زنجير زرين عشقي ست پاي بست

عشق تان را به ما بدهيد/ شما که عشق تان زندگيست
و خشم تان را به دشمنان ما/ شما که خشم تان مرگ است