روزنه ای به رنگ

در شب تردیـد من ، بــــــرگ نگاه 
         می روی با مــــوج خاموشی کجا ؟
                  ریشه ام از هوشیــــاری خورده آب 
                           من کجا ، خاک فـــــراموشی کجــــــا ؟
                                    دور بـــود از سبـــــــــــــــزه زار رنگ ها
                                              زورق بستـــر فـــراز مـــــــوج خــــــواب
                                                      پرتویی آییـنـــــــــــه را لبریــــــــز کــــرد
                                                              طــــــرح من آلـــــــوده شد با آفتـــــــــــاب

اندهی خم شد فراز شط نــــــــــور
        چشم من در آب می بیند مـــــــــرا
                سایه ی ترسـی به ره لغــــزید و رفت
                        جویبـــــاری خواب می بینــــد مـــــــرا
                                 در نسیــــم لغـــزشی رفتــــــم به راه
                                           راه ، نقش پای من از یــــاد بـــــــرد
                                                    سرگذشت من به لب ها ره نیـافت
                                                               ریـــــگ بــاد آورده ای را باد بــــــرد 

                                                                            « سهــــــــــراب سپهـــــــــــــــری »