یکدیگر را دوست بدارید ، اما از عشق زنجیر مسازید بگذارید عشق همچون دریایی مواج میان ساحل جانتان در تموج و اهتزاز باشد .
جام های یکدیگر را پر کنید اما از یک جام منوشید .
از نان خود به یکدیگر هدیه دهید اما هر دو از یک قرص نان تناول مکنید .
به شادمانی باهم برقصید و آواز بخوانید اما بگذارید هر یک برای خود تنها باشید .
همچون سیم های عود که هر یک در مقام خود تنها است،اما همه با هم به یک آهنگ مترنمند.
دل هایتان را به هم بسپارید اما به اسارت یکدیگر ندهید زیرا تنها دست زندگی است که می تواند دل های شما را در خود نگاه دارد .
در کنار هم بایستید اما نه بسیار نزدیک ، از آن که ستون های معبد به جدایی بار، بهتر کشند و بلوط و سرو در سایه ی هم به کمال رویش نرسند .
                                                جبران خلیل جبران