الماس همان تکه زغال سیاه و بی ارزش است که هیچوقت جا نزد و از کار و تلاش باز نایستاد.
فشارهای پیوسته ی لایه های زمین روی تکه های زغال سنگ ،آن را به الماسی زیبا و ارزشمند تبدیل می کند .
ما انسان ها نیزهمگی مانند زغال هایی هستیم در حال تبدیل به الماس ؛ درست همانگونه که زمین آن زغال را تحت فشار قرار می دهد و شرایط و مقتضیات لازم را برای پرورش الماس فراهم می کند   زندگی نیز دائم ما را تحت فشار قرار می دهد و ما را با چالش های گوناگون روبرو می سازد و تمامی آن چه را بدان نیاز داریم تا به انسان های روشن بین و خود آگاه بدل شویم برای ما فراهم می کند. 
من فکر می کنم سال های آتی تاریخ نویسان خواهند نوشت که قریب به هفتاد میلیون الماس در ایران موجود بوده است.
                                                                                    شما چی فکرمی کنید ؟