حتما جمعه شب ها سریال جواهری در قصر را دیده اید ، شنیده ام که 70درصد بیننده دارد. مردم با دنبال کردن این سریال  با زبان بی زبانی بانویی را که توانایی های زیادی دارد و درصدد شکوفا کردن قابلیت های خود است را تایید می کنند .بله او دختری فعال و سختکوشی است که با تمام مشکلات مبارزه می کندو سختی ها را بر خود هموارمی کند تا به هدفش نائل شود، با همه با روی گشاده برخورد می کند و دست از تلاش بر نمی دارد . یانگوم ، اوشین ، هانیکو ، پرستاران و..... از جمله فیلم هایی بود که طرفداران بسیاری داشتند. علتش چیست ؟ زنان تماشا می کنند، چون نمایی از وجود خود را در آن می بینند، چون می خواهند با زبان بی زبانی بگویند که ناتوان نیستند و قابلیت هایی دارند که قابل ستایش است.  اما این که مردان ما دوست دارند زنانی توانا مانند یانگوم داشته باشند یا نه؟ قابل بحث است . آیا مردان ما میخواهند زنی تلاشگر و سختکوش و توانا داشته باشند یا فقط داشتن یک آشپز یا یک پرستار و... اکتفا می کند؟ آیا زن به عنوان یک انسان می تواند علاوه بر یک همسر خوب به علایق شخصی اش هم رسیدگی کند یا فقط باید گوشه آشپزخانه را بچسبد  و غذایی مطبوع و خوشمزه درست کند؟ یا به محل کار برود و برگردد و به کار های روز مره رسیدگی کند و بچه ها را ترو خشک کند ؟
از نظرمن سختکوشی های یانگوم قابل تحسین است ومن اعتراضی ندارم اما کافی است منصفانه به اطرافمان بنگریم تا یانگوم های بسیاری را در منزل ، محل کار ، اجتماع ببینیم .زنانی که شاید سختکوش تر ، صبور تر ، ستمدیده تر و فعال تر و توانا ترند اما به چشم نمی آیند . در ایران یانگوم های گمنام ِزیادی وجود داردکه ما آن ها را در سایه های بی توجهی خویش به دست تاریک فراموشی سپرده ایم .
چطور زنی بیگانه توجه مان را به خود جلب می کند و از دیدن قابلیت ها و سختکوشی های او لذت می بریم اما زنان خود را نه !!!!
شاید از بدو پیدایش انسان به خاطر برتری جسمی مردان ، خشتی کج نهاده شد که مردان از زنان برترو توانا ترند و زن ناتوان و ضعیفه !!!!
البته این خشت کج به مرور زمان ، تغییرکرده و شکل های مدرن از خود به نمایش گذاشت اما اصل آ ن پا برجاست و این اصل در تمام ابعاد زندگی به وضوح خود را نشان داده است .
مثلا مردان در انتخاب همسرشان به میزان بلندی قد خود برقد همسرشان ، بیشتر بودن سن خود از سن آنان،برتری میزان تحصیلات خود از زنشان و امور دیگر؛ برتری خود را حفظ می کنند.
 ( که البته ،گاها در ابتدای امربه دنبال دختران با قابلیت می گردند اما به محض شکوفا شدن قابلیت زنان شان ، بهانه جو، تندخو و ایراد گیرمی شوند و صد البته استثنا هم وجود دارد. )
قصد انتقاد ندارم اما این یک درد است ( شاید خیلی دردناک تر از دندان درد ) میدانم که عده ای مخالف حرف های من اند ،ممکن است به زبان بگویند که حق زنان محفوظ است کار کنند و به تفریح بروند وبه سرگرمی های مورد علاقه شان بپردازند، در همه ی عرصه ها فعالیت داشته باشند. کی مخالفه ؟!!!!!  اما در عمل اینگونه نخواهند بود مثلا دفعات اولی که همسرشان به فعالیت های تفریحی یا نه ، فعالیت های شغلی مورد علاقه شان ، یا فعالیت های سیاسی و اجتماعی،- به طور کلی فعالیت های خارج از منزل-می پردازند مشکلی پیش نمی آید  اما به محض این که این امور دائمی شدند مخالفت ها آغاز می شود . چرا ؟
 ابتدا پیشرفت زنان شان مایه مباهات شان خواهد بود اما به محض چشمگیرشدن فعالیت آنان در عرصه های هنری ، سیاسی ،علمی ، و اجتماعی ، مخالفت مردان نیز علنی خواهد شد و این مخالفت ها به شکل های متفاوتی - بنا بر تفاوت های فردی _ ظاهر می شود عیب جویی ، بهانه گیری ، کج خلقی ودعوا برسر مسائل جزیی و بی دلیل و ....
خلاصه کلام دوست ندارند زنانشان مطرح شوند و خودی نشان دهند .
در یک کلام به او ایمان ندارید به عنوان مثال وقتی زنی رانندگی می کند و همسر، برادر یا پدر کنار دست او می نشیند ........... خودتان بگویید که چه می شود، حتی در مواردی که زنی با تبحر رانندگی می کند جایی برای یافتن عیب پیدا می شود .اما برعکس ؛ بیشتر زنان فقط رانندگی همسر و پدر و برادر شان را قبول دارند .چرا این گونه است ؟
آیا دوست دارید همسرتان اندکی بیشتر از شما جلوه کند؟ و به قول معروف سری توی سرها داشته باشد ؟  ( خواهش می کنم برای پاسخ به این سوال به قلبتان مراجعه کنید او به شما دروغ نمی گوید. )
 تایید زنان و احترام به توانایی های آنان ،به زن قدرت ادامه ی زندگی در تمام شرایط سخت را می دهد به او نیرویی میدهد تا بتواند در همه ی امور کنار شما محکم و استوار بیاستد فقط کافی است به توانایی های او ایمان داشته باشید امور خودش را به خودش واگذار کنید او نیز یک انسان است همچون مردان، و اگر مردان می تواننددر هر موقعی تصمیمی اتخاذ کنند زنان نیز قادرند که تصمیم بگیرند و درستی یا نادرستی هر تصمیم ، متوجه هر تصمیم گیرنده ای است خواه زن باشد، خواه مرد .
با گذشت زمان همه ی زنان متوجه شده اند که زندگی همین پختن و شستن و تمیز کردن و... نیست روح آنان چیزی فراتر ازاین می طلبد .

یک زن در درجه ی اول یک  انسان ، سپس یک دوست و نهایتا یک همسر است. 
مطمئنم که این جمعه شب وقتی یانگوم را می بینید حتما یک نگاه رضایت بخش به همسرتان می اندازید ،همین برای من بس است .