فرزندم :
دهان آدمی دروازه ی ورود به شخصیت اوست چون باز می شود اذن دخول به بطنش صادر می گردد .
دهان مردم را نمی شود بست اما تو راز شخصیتی افراد را از درون این دروازه بیرون بکش آن گاه مبادرت به جابه جایی مهره هایت کن .
خودت نیز کم سخن گوی ؛ بارها به تو سفارش کرده ام که " تا مرد سخن نگفته باشد ... عیب و هنرش نهفته باشد. "
عزیزم
ارزش سخن به کلام است و ارزش کلام به کلمه و ارزش کلمه به خالقش و ارزش خالق کلمات به صاحبان خرد !
پس ازنابخرد سخن ناید چونان که از هیزم تر شعله ؛ بر نکشد و دود همی خیزد . هیزم چو خشک باشد لهیب آتشش زبانه کشد و نور و گرما بخشد و چو تر باشد دود کند و چشم را سوزد! خرم آن چشمی که به موقع بر سیاهی دودش بسته شود .
آن که اهل حرف است را چاره نیست بگذار بزند بگذار بر هیزم ترش بدمد که جز دود حاصلش نشود ...
یقینا حرّاف گمشده ی خویشتن خویش را در پوچی حرف هایش نیابد آن چه پوچ است بر سطح می نشیند و آن چه سنگین است در قعر فرو می رود . کلام سنگین است پس چون درّ به قعر غور می کند باید غواص سخن باشی تا بتوانی ماهرانه در کلمات غور کنی .
قدر هر حرف اندازه ی خودش است نه بیشتر ... به حرف بها نده و آن ها را وزن نکن چون حرف و حرّاف بی قیمت اند ، وزنه و ترازویی برای قدر و قیمت شان نیست و در هیچ واحد قیاسی نمی گنجد .به قول قدیمی ها حرف باد هواست .
اما کلمات ذی قیمت اند ؛ آن ها را با عقل و دل بسنج... بعضی کلمات را با خرد و برخی را به دل توزین کن ...
*** *** *** *** ***
پیرامون ما حرف ها و سخن ها و کلمات زیادند ...
به نظر شما چند درصد آن چه روزانه از دیگران می شنویم حرف است و چند درصد آن؛ کلام ؟
پ .ن :
فرهنگستان عوام به جای کلمه ی غریب و نامانوس "حرف" از " حرف مفت " استفاده می کنند .
قطعه ای برای فردا و فرداهای پسرم. 
