سلام بهار
وقتي داشتم کلماتت رو ميخواندم همه اش فلسفه بود و من گاهي چقدر از فلسفه ميترسم ....و باز کلماتت رو خواندم از سوالات مبهم ذهنم که لاي چرخ و زير عرابه هاي عرف و شرع و .... اينها بجز له شدن قدرت ديگري ندارد
و باز کلماتت رو خوندم و بين معادلات هزار مجهولي عشق که تا آخر دنيا فرشته ها هم ازشون سر در نمي آورند مات و گيج هيچ کسي را ....هيچ ايکسي را پيدا نکردم
و باز جاماندم از کلمات و از کلمات عقب ماندم اما اگر من جاي تو بودم هيچوقت قبض جريمه ام را پرداخت نميکردم...هر چند که بزور بايد ترمز ميگرفتم