از آن حادثه ی تلخ یک سال گذشت و من دریافتم که اعمال و رفتار زمان حیات مان چقدر می تواند درد و آلام حاصل از رفتن مان را عمق ببخشد .
از زیر خروارها خاک ناله هایی به گوش می رسد :
نمی دانم پس از مرگم چه شده است ؟ نزاع در گرفته یا صلح و دوستی به هم می آمیخته اند؟ مرگم مایه عبرت شده است یا آغاز نسیان وعصیان ؟
آن شب که زیر گوش نازکت ؛ لالایی شیرین عشقم را نجوا می کردم هرگز گمان نمی بردم به جای خاک ؛ گوشم از صدای بم و بالای تو پر شود!
آن روزها که به هوای کسب رفاه تو تا نیمه های شب چله می کشیدم خیال نمی کردم که بتوانی از قطعه ی سرد و خاکی تنهایی ام پا به برزن بی مروتی بگذاری!
نمی دانم آن چه از خلقیات به ارث گذاشتم بیشتر به کارت می آید یا آن چه از مادیات ؟
نمی دانم کدام بخش تربیّتم؛ مزاجت را تلخ و بدبو کرده که این چنین بر روح سرگردانم تازیانه می زنی ؟
نمی دانم خاکشیر نبات داغت کم بود یا خاکشیر یخ مالت ؟
فرزندم ؛ زندگی دشوار و زیستن آسان است اگر چون جانوری بخوری و بخوابی و جفت گیری کنی سهل و آسان زیسته ای ؛ اما اگر خواستی زندگی کنی تا آن جا که می توانی باید انسان باشی و انسانیت داشته باشی .
جانا گوش کن:
به لقمه ی حلال که می اندیشیدم رقم ارزیم کاهش می یافت و رفاه نسبی تان افول می کرد ؛ در آمد ارزی را که بالا می بردم نرخ انسانیتش پایین می آمد .
حساب می دانستم اما در خوب و بد حسابی اش وامی ماندم و هر چه بیشتر چرتکه می انداختم کمتر جور می شد ، جمع و تفریق می دانستم اما در کم و وجه راستی و کژی مانده بودم!
بالاخره از رقم ارزی کاستم تا نرخ انسانیت افزون شود . کجایش غلط بود که این چنین شدی ؟!
پ .ن :
یادمه درک کتاب بینش اسلامی و حفظ کردنش برام سخت بود بفهمی نفهمی حفظش کردم و نمره ی عالی کسب کردم.بحثی داشت با عنوان آثار ماتقدم و ماتاخر !!
آثار ماتقدم اعمالی هستند که شاهد اثرات آن در زمان حیات خویش هستیم.
آثار ماتاخر اعمالی اند که اثراتش تا بعد از مرگ مان هم ادمه دارد (مثل سریال های شونصد قسمتی تلویزیون !!)
فرزند از آثار ماتاخر است پس اگر خدابیامرزی می خواهیم حواسمون را جمع کنیم ...
نوشته شده در جمعه 88/9/13ساعت 12:24 صبح توسط بهار
نظرات دیگران()
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
