سلام خاله ...



كاراي محيرالعقول مي كنين؟!
چشم ، جمله مي سازيم :
ماه و خورشيد و گل نسترن و نرگس و ياس همه تقديم كنند ، بر جمالت ، هر آنچه از زيباييست ...
رودها و درياها ، بهر رسيدن به ساحل امن تو در خروشند...
دشت ها، در پهنه ي آرامش تو ، آرام دارند...
كوه ها ، بر هيبت خدايي تو، استوارند ...
طلوع ، شعف بر آمدنت دارد و غروب داغدار انتظاري ديگر ...
همه آمدنت را در شور و سرورند ...
اما آدمي، جز جهل و غفلت و شرم و خجلت، هبه اي ندارد...
مولا بيا!
اما اگر آمدي ، چشمت را بر شرممان ببند...


صفاي دل همه ي منتظران واقعي ... ما را دعايي كنيد ... ياحق!