شريعتي واقعا زيبا ميگه که:

(

مردهادر گستره عشق به وسعت غيرقابل توجه نامردندبراي اثبات کمال نامردي انان تنها

همين بس که درمقابل قلب ساده و فريب خورده يک زن احساس ميکنند مردند.تاوقتي که

قلب زن عاشق نشده است پست تر از يک سگ ولگرد عاجزتر از يک فقير و گداتر از همه ي

گدايان ساحره , پوزه برخاک و دست تمنا پيشش گدايي ميکنند امام همين که خيالشان از

بابت قلب زن راحت شد به يکباره يادشان مي افتد که خدامردشان افريد و انگاه کمال

مردانگي را در نهايت نامردي جستجو ميکنند.)