با درود بر تو بهار عزيز. اين بار انگار حرفت بيشتر به آنچه در عالم واقعيت اتفاق مي افتد ؛ نزديک است . آنهمه خوشبيني در نوشته ي قبلي ت زياد هم راه گشا نيست. جز اينکه آدم را به وادي بلاهت(ببخش) و ساده گيري سوق دهد ؛ نتيجه ي ديگري ندارد... حرفهاي اين بار تو اما ؛ مرا به ياد آموزه هاي بودا انداخت ... خوشحالم از اينکه ميشود حرف زد حتا در عالم مجازي ...تا بعد (در ضمن به من سر بزن با يک مطلب جديد به روزم )