سلام بر خواهرم،
پست خيلي خوبي بود، وقتي داشتم مي خوندم دلم مي خواست گريه كنم ، واقعا همينطوره كه گفتيد، حقيقت چيز ديگه اي رو به ما آدما مي خواد بگه اما متوجه نيستيم، شايد اراده اي قوي لازم است تا حركتي انجام دهيم و آن به سختي كوه كندي نيست ...من هم حرفا دارم و دل تنگي هايي...اميدوارم انسان ها و بالاخص خويشان و نزديكان بدانند كه نمي مانند...همه بسياري چيزها رو فراموش كردند، روابط، رفتارها، لبخند ...غافل از آن كه بهشت همينجاست،در كنار هم، در كنار همسر،فرزند. . .
آري بهشت همين جاست
