سلام به شما و به کلک بهاري شما.... يني به کلماتتون... کلماتي که يه عالمه شور و حال و يه عالمه عمق و معنا توشون هست... و حتي وقتي ميخوايد مفهوم تکراري و کليشه اي و بارها شنيده شده اي مثل «تکوندن خون? دل همراه خونه تکوني عيد» رو بگيد، جوري ميگيد که انگار براي اولين بار داريم ميشنويمش و انگار: نامکرر است!.... ياد شعر حافظ بخير که گفت: «يک قصه بيش نيست قص? عشق و اين عجب، کز هر زبان که ميشنوم نامکرر است!» و نيز ياد سهراب بخير که حرف زدنتون از دل آدمها منو به ياد اين شعرش انداخت:
آسمان ، آبي تر ،

آب ، آبي تر .

من در ايوانم ، رعنا سر حوض .

رخت مي شويد رعنا.

برگ ها مي ريزد.

مادرم صبحي مي گفت : موسم دلگيري است.

من به او گفتم : زندگاني سيبي است ، گاز بايد زد با پوست .

زن همسايه در پنجره اش ، تور مي بافد ، مي خواند.

من "ودا" مي خوانم ، گاهي نيز طرح مي ريزم سنگي ، مرغي ، ابري.

آفتابي يکدست .

سارها آمده اند.

تازه لادن ها پيدا شده اند.

من اناري را ، مي کنم دانه ، به دل مي گويم :

«خوب بود اين مردم ، دانه هاي دلشان پيدا بود.»

مي پرد در چشمم آب انار : اشک مي ريزم .

مادرم مي خندد . رعنا هم....

راستي ممنون که به من لطف کرديد... اون چيزايي که درباره اعداد متحابه برام نوشتين ...فوق العاده بود و مسحور کننده بودن....سپاس از شما....