سلام مهربان ...
مي گويند شهدا را غسل نمي دهند بانو ...
اجرتان کم از شهادت نيست،
به اميد روزي که بالندگي فرزندانتان، کوله بار خستگي ها را از دوشتان بردارد ...
به يقين کوکب خانم ها، نه فقط براي فرزندانشان، براي او که خالق کوکب ها و اطلسي هاست هم مايه فخر و مباهاتند...

دستانتان بوسه گاه فرشتگان است بانو!
هر چه رنج کشيده تر، خواستني تر و خريدني تر!
مهرتان مستدام ... ياحق!

----
پ.ن: شايد فکر کني زحماتت ديده نمي شود، شايد فکر کني از تو توقع دارند که اين باشي و اگر نباشي تعجب کنند!، شايد فکر کني رنجت رو تو روزمرگي هاشون فراموش مي کنن، ولي باور کن اين طور نيست، باور کن،مي دوني مشکل ما بچه ها اينه که نمي تونيم تصور کنيم، نمي تونيم، حتي براي لحظه اي هم نمي تونيم تصور کنيم که روزي نباشي، روزي "مادر" نباشه، اينقدر عزيز هستيد که حتي حاضر به تصور نبودنتون هم نيستيم و بهش فکر نمي کنيم، بناي اصلي قلب ما مادره، نباشه ميريزه، خرد ميشه و ميشکنه ... واسه همين که وقتي بحثمون به مادر ميرسه، به چيزي که هست فکر مي کنيم نه به چيزي که مي تونه نباشه!! ...
پ.ن: گلايه داري ؟!