سلام
اين نوشته شما مرا به ياد اين دو بيت انداخت:
روزي كه دلم پيش دلت بود گرو
دامان مرا سخت گرفتي كه مرو
حالا كه دلت با دگران مايل شد
كفش كج من راست نهادي كه برو
به هر حال دلنوشتهي زيبايي بود. رقص قلمتان پاينده
به روز باشيد و بهروز
يا علي
